عاشق حقیقی کسی که رنگ و بوی معشوق را به خود می گیرد و سنخیت و جودی اش
با او چنان بالا می رود که غرق در جلو های معشوق می شود،
عشق حقیقی تنها به خدا تعلق می گیرد و عشق های دیگر در راستای این عشق معنا پیدا می کنند.
در روایتی از رسول اکرم (صلی الله علیه واله ) آمده است:
نوجوانی که هنوز به سن بلوغ نرسیده بود به پیامبر سلام کرد و از خوشحالی دیدن ایشان ، چهراش گشاده شد و لبخند زد. حضرت به او فرمود : ای جوان! مرا دوست داری ؟ گفت: ای رسول خدا! به خدا قسم آری ،فرمود: همچون خودت؟ گفت: ای رسول خدا ! به خدا قسم بیشتر .
فرمود:همچون پرودگار ت؟ گفت: خدا را، خدا را، ای رسول خدا ! این مقام نه برای تو است و نه دیگری.
در حقیقت تو را برای خدا دوست می دارم .
در این هنگام رسول خدا به همراهان خویش روی کرد و فرمود: این گونه باشید، خدا را به سبب احسان و نیکی اش به شما دوست بدارید و مرا برای دوستی خدا دوست بدارید.
نظامی گنجوی چه خوب گفته اند:
عشق آینه بلند نور است شهوت ز حساب عشق دور است
یا مولوی می سراید که:
عشق های کز پی رنگی بود عشق نبود عاقبت ننگی بود
و در قر‌آن به جای کلمه عشق "حب" آمده است
وَالَّذِینَ آمَنُواْ أَشَدُّ حُبًّا
کسانی که ایمان آوردند، شدیدترین محبت(آنها) برای تنها حضرت رب‌العالمین است
ارشاد القلوب (دیلمی )ص 161ح898
آیه 165 سوره بقره
