امام محمد باقر علیه السلام: 

در نصایح لقمان به پسرش، این است که 

گفت: اى پسرم! 

آن چنان [به مردمْ] نزدیک نشو که [از دل‏هاى آنان] دور شوى 

و آن چنان دور نشو که خوار شوى. 

هر موجودى، هم نوع خود را دوست مى‌‏دارد و همانا آدمیزاد نیز هم نوع خود را دوست مى‌‏دارد. 


خوبى [یا متاع] خود را جز در برابر مشترىِ آن، نگستران. 

چنان که میان قوچ و گرگ، دوستى و رفاقتى نیست، میان نیکوکار و بدکار نیز دوستى و رفاقتى نیست. 


هر که به زشتى نزدیک شود، پاره‏اى از آن به تنش مى‌‏چسبد. 

همچنین، هر که با بدکارْ همدستى کند، بعضى از روش‏هاى او را مى‌‏آموزد. 


هر که جدال را دوست بدارد، دشنام مى‏‌شنود، 

هر که وارد جاهاى بد شود، متّهم مى‏‌شود. 

هر که با رفیقِ بد همراهى کند، سالم نمى‏‌ماند. 

و هر که زبانش را در اختیار نگیرد، پشیمان مى‌‏گردد. 


بحار الأنوار : ج 13 ص 417