وَ الَّذینَ جاهَدُوا فینا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنینَ
و آنها که در راه ما ( با خلوص نیّت ) جهاد کنند ، قطعاً به راه های خود ،
هدایتشان خواهیم کرد و خداوند با نیکوکاران است
سوره مبارکه عنکبوت/69
نکته ها:
1- جهاد) و (اخلاص
از آیـه فـوق بـه خـوبـى اسـتـفـاده مـى شـود کـه هرگونه شکست و
ناکامى نصیب ما شود معلول یکى از دو چیز است :
یا در جهاد کوتاهى کرده ایم ،
و یا اخلاص در کار ما نبوده است ،
و اگر این دو با هم جمع شود بنا به وعده مؤ کد الهى ، پیروزى
و هدایت حتمى است
تفسیر نمونه
پرسش : جهاد و اخلاص و اگر درست بیندیشیم مى توانیم سرچشمه مشکلات و مصائب جوامع اسلامى
را در همین امر پیدا کنیم . جواب:
آرى جـهـاد در صـحـنـه هـاى عـلمـى و فـرهـنـگـى و سـیـاسـى و
اقـتصادى و نظامى به دست فراموشى سپرده شده ، حب نفس و عشق به دنیا و راحت طلبى و
کوته نگرى بیش از کشتگانى است که دشمن از آنها قربانى مى گیرد!
خـودبـاخـتـگى گروهى غربزده و شرق زده ، خودفروختگى جمعى از
زمامداران و سران ، و یاس و انزواى دانشمندان و متفکران هم جهاد را از آنها گرفته ، و هم
اخلاص را.
هـر گـاه مـختصر اخلاصى در صفوف ما پیدا مى شود و مجاهدان ما تکانى
به خود مى دهند پیروزیها پشت سر یکدیگر فرا مى رسد.
یـاءسـهـا تـبـدیـل بـه امـیـد و نـاکـامـیها مبدل به کامیابى ، ذلت
به عزت و سربلندى ، پـراکـنـدگـى و نـفـاق بـه وحدت و انسجام تبدیل مى گردد، و چه
عظیم و الهام بخش است قرآن که در یک جمله کوتاه هم درد و هم درمان را بیان کرده !
آرى آنها که در راه خدا جهاد مى کنند مشمول هدایت الهى هستند و بدیهى
است که با هدایت او گمراهى و شکست مفهومى ندارد.
اگـر مـى بـیـنـیـم در بـعـضـى از روایـات اهـلبـیـت (عـلیـهـم
السـلام
) ایـن آیه تفسیر به آل مـحـمـد (صلى اللّه علیه
و آله و سلّم ) و پیروان آنها شده است بیان مصداق کاملى از آن اسـت ، چـرا کـه آنـهـا در طـریـق جـهـاد و
اخـلاص پـیـشـگـام و پـیـشـقـدم بـودنـد و هـرگـز دلیل بر محدودیت مفهوم آیه نخواهد بود.
بـه هـر حـال هر کس این حقیقت قرآنى را به روشنى در تلاشها و کوشش هایش
لمس مى کند که وقتى براى خدا و در راه او به تلاش و پیکار برمى خیزد درها
به روى او گشوده مى شود، و مشکلات آسان و سختیها قابل تحمل و سرانجام مى گردد تفسیر نمونه
چرا مسلمانان پیشرو دیروز، امروز عقب مانده اند؟
چـرا دسـت نـیـاز در هـمـه چـیـز حتى در فرهنگ و قوانین خویش به سوى
بیگانگان دراز مى کنند؟
چـرا بـراى حـفـظ خـود در برابر طوفانهاى سیاسى و هجومهاى نظامى باید
به دیگران تکیه کنند؟
چرا یک روز دیگران ریزه خوار خوان نعمت علم و فرهنگ آنها بودند اما
امروز باید بر سر سفره دیگران بنشینند؟
و بـالاخـره چـرا در چـنـگـال دیـگـران اسـیـرنـد و سـرزمـیـنـهـاى
آنـهـا در اشغال متجاوزان ؟!
تـمـام ایـن (چـراهـا) یـک پـاسخ دارد و آن اینکه یا جهاد را فراموش کرده اند و یا نیتها
آلوده شده است
.
و اغراض شـخـصـى بر آنها چیره شده ، تا آنجا که کشتگانشان به دست
خودشان
زنجیرهاى اسارت گسسته مى شود.
