اول ذیقعده
ولادت حضرت معصومه(سلام الله علیها) دختر گرامی امام موسی کاظم(علیه السلام)(۱۷۳ ق)
برتمام شیعیان و محبینش مبارک.
امام جواد علیه السلام
مَن زارَ قَبرَ عَمَّتی بِقُمَّ ، فَلَهُ الجَنَّةُ ؛
هر کس قبر عمّه ام (حضرت معصومه علیها السلام) را در قم زیارت کند ، بهشت پاداش او است
کامل الزیارات ، ص ۵۳۶
یک سوال بقولی یک شبهه اعتقادی رو دیدم که با بدترین توهین به مقدسات وجسارت به پیامبر (صلی الله علیه وآله)بیان شده بود خیلی نارحت شدم .
اما با تمام اینها کسانی که این مطلب رو دیده بودند با تمام توان آنها هم به او جسارت کرده بودند
والبته کسی هم درست نتونسته بود به این شبهه جواب بدهد به غیر از یک نفر .
حرف من این است ،چرا اینقدر از اعتقادات دور شده ایم ،چرا از اخلاقیات زندگی فاصله گرفته ایم ،
چرا انقلابی که با خونهای زیاد بدست آمده رو کلا یا نمیبینیم یا نادیده می گیرم
گوش به حرف بزرگان دینمان نمی دهیم و...
حرف آخر این که برای یادگیری دین وآداب زندگی وخیلی از چیزهای که باید یاد بگیریم هیچ وقتی نداریم
پیامبر اکرم ( صلی الله علیه وآله) می فرمایند:
کسی که به دنبال یادگیری علوم الهی و مسا ئل دینی اش اقدام کند مانند کسی است که روز ها را روزه و شبها را به شب زنده داری تا صبح پرداخته و آموختن
یک مسئله شرعی برای شخص بهتر از این است که به اندازه کوه ابوقبیس در راه خدا طلا انفاق نماید
بحار الانوار جلد 1 ص 184
از اسکندر رومى (شاه معروف یونانى که در سالهاى 323 تا 336 قبل از میلاد بر جهان حکومت مى کرد و بسیارى از کشورها را فتح نمود)
پرسیدند:چگونه کشورهاى شرق و غرب را گرفتى و فتح کردى ؟ با اینکه شاهان پیشین نسبت به تو ثروت و عمر و لشگر بیشترى داشتند، ولى نتوانستند مانند تو پیشروى کنند؟
اسکندر در پاسخ گفت: به یارى خداوند
متعال به هر کشورى که دست یافتم ،
به مردمش ستم نکردم و نام بزرگان را به بدى یاد ننمودم
بزرگش نخوانند اهل خرد که نام بزرگان به زشتى برد
حکایتهاى گلستان سعدى به قلم روان/// محمد محمدى اشتهاردى
إنّ الغضب من الشّیطان و إنّ الشّیطان خلق من
النّار و إنّما تطفا النّار بالماء فإذا غضب أحدکم فلیتوضّأ.
خشم از شیطان و شیطان از آتش آفریده شده است
و آتش با آب خاموش مى شود،
پس هرگاه یکى از شما به خشم آمد، وضو بگیرد.
نهج الفصاحه
ص 286 ، ح 660
امام محمد باقر علیه السلام:
در نصایح لقمان به پسرش، این است که
گفت: اى پسرم!
آن چنان [به مردمْ] نزدیک نشو که [از دلهاى آنان] دور شوى
و آن چنان دور نشو که خوار شوى.
هر موجودى، هم نوع خود را دوست مىدارد و همانا آدمیزاد نیز هم نوع خود را دوست مىدارد.
خوبى [یا متاع] خود را جز در برابر مشترىِ آن، نگستران.
چنان که میان قوچ و گرگ، دوستى و رفاقتى نیست، میان نیکوکار و بدکار نیز دوستى و رفاقتى نیست.
هر که به زشتى نزدیک شود، پارهاى از آن به تنش مىچسبد.
همچنین، هر که با بدکارْ همدستى کند، بعضى از روشهاى او را مىآموزد.
هر که جدال را دوست بدارد، دشنام مىشنود،
هر که وارد جاهاى بد شود، متّهم مىشود.
هر که با رفیقِ بد همراهى کند، سالم نمىماند.
و هر که زبانش را در اختیار نگیرد، پشیمان مىگردد.
بحار الأنوار : ج 13 ص 417
