انسان وقتی انسانیت خودش را از دست می دهد که دچار بیماری دل شود.!
بیماری دل در این است که تمام و خواص انسانیت در او از بین برود؛ و تمام خویهای زشت و حیوانی در او ظاهر شود.
مرض دل خو گرفتن به اوصاف ناپسندی همچون ( دروغ- غیبت- کینه- تهمت -حسادت - بخل و...)
حضرت امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) می فرمایند:
ألاَ وَ إِنَّ مِنَ الْبَلاَءِ الْفَاقَةَ، وَ أَشَدُّ مِنَ الْفَاقَةِ مَرَضُ الْبَدَنِ، وَ أَشَدُّ مِنْ مَرَضِ الْبَدَنِ مَرَضُ الْقَلْبِ.
ألاَ وَ إِنَّ مِنْ صِحَّةِ الْبَدَنِ تَقْوَى الْقَلْبِ.
آگاه باشید که یکى از بلاها فقر و تنگدستى است و بدتر از آن بیمارى جسم است
و از آن بدتر بیمارى قلب (فساد اخلاق و انحراف عقیدتى) مى باشد
و بدانید که تقواى قلب به دلیل صحت بدن است.
(نهج البلاغه حکمت388 )
انواع فسادهای امروزی (فتنه ها ،خیانتها ،جنایتها ،خشونتها- خودکشیها ،فحشا، انحرافات جنسی - دزدیها بی بند باری ها ،اعتیاد به الکل و مواد مخدر و..)
سببش از یک نوع بیماری است که انسان را وادار به کار غیر انسانی می کند و آن بیماری دل است .
والا اگر روح و روان انسان سالم باشد که دست به چنین کارهای که حتی حیوانات هم نمی زنند نمی کند.
نتیجه: قلب سالم انسان را به بالاترین درجات می رساند
و قلب مریض انسان را به ته دره پرتاب می کند.
