شناخت خدا از طریق عقل
در قرآن خداوند بندگانش را بارها به تد بر نشانه های از آفرینش خوانده است، تا از این راه
به بزرگی وشناخت او پی ببریم.
أَ وَ لَمْ یَتَفَکَّرُوا فی أَنْفُسِهِمْ ما خَلَقَ اللَّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَیْنَهُما إِلاَّ بِالْحَقِّ وَ أَجَلٍ مُسَمًّى وَ إِنَّ کَثیراً مِنَ النَّاسِ بِلِقاءِ رَبِّهِمْ لَکافِرُون
آنان با خود نیندیشیدند که خداوند، آسمان ها و زمین و آنچه را میان آن دو است جز به حق و براى زمان معیّنى نیافریده است؟! ولى بسیارى از مردم( رستاخیز) و لقاى پروردگارشان را منکرند
سوره روم(30) آیه 8
در بخشی از دعای جوشن کبیر می خوانیم:
«یا مَنْ فِی السَّماءِ عَظَمَتُه؛
ای آن که (تجلی) عظمتش در آسمان است.»
آسمان با ستارگان و کهکشان های بی شمارش، یکی از بهترین نشانه های بزرگی پروردگار است.
وچه خوب شاعر گفته است:
چشم دل باز کن که جان بینی آنچه نادیدنی است، آن بینی
دل هر ذره ای که بشکافی آفتابیش در میان بینی
#هاتف اصفهانی#
