تشنه ای که دنبال چشمه می رود، اومشتاق است
اما وقتی به آب رسید عاشق چشمه است.
رسول اکرم( صلی الله علیه و آله )می فرمایند:
بهترین مردم کسی است که عبادت رامعشوق خود بداند، باعبادت
معانقه کند وآن راباتمام وجود لمس نماید وخود را برای آن فارغ سازد، آنگاه نگران
نخواهد بود که دنیا برای او به سختی بگذرد یا به آسانی. (1)
پدری ، پسر بداخلاقی داشت که زود عصبانی می شد. یک روز پدرش به او یک کیسه پر از میخ و یک چکش داد و گفت هر وقت عصبانی شدی، یک میخ به دیوار روبرو بکوب.
روز اول پسرک مجبور شد 37 میخ به دیوار روبرو بکوبد. در روزها و هفته ها ی بعد که پسرک توانست خلق و خوی خود را کنترل کند و کمتر عصبانی شود، تعداد میخهایی که به دیوار کوفته بود رفته رفته کمتر شد.. پسرک متوجه شد که آسانتر آنست که عصبانی شدن خودش را کنترل کند تا آنکه میخها را در دیوار سخت بکوبد
بالأخره به این ترتیب روزی رسید که پسرک دیگر عادت عصبانی شدن را ترک کرده بود و موضوع را به پدرش یادآوری کرد. پدر به او پیشنهاد کرد که حالا به ازاء هر روزی که عصبانی نشود، یکی از میخهایی را که در طول مدت گذشته به دیوار کوبیده بوده است را از دیوار بیرون بکشد
روزها گذشت تا بالأخره یک روز پسر جوان به پدرش روکرد و گفت همه میخها را از دیوار درآورده است. پدر، دست پسرش را گرفت و به آن طرف دیواری که میخها بر روی آن کوبیده شده و سپس درآورده بود، برد.
پدر رو به پسر کرد و گفت: « دستت درد نکند، کار خوبی انجام دادی ولی به سوراخهایی که در دیوار به وجود آورده ای نگاه کن !! این دیوار دیگر هیچوقت دیوار قبلی نخواهد بود
پسرم وقتی تو در حال عصبانیت چیزی را می گوئی مانند میخی است که بر دیوار دل طرف مقابل می کوبی. تو می توانی چاقوئی را به شخصی بزنی و آن را درآوری، مهم نیست تو چند مرتبه به شخص روبرو خواهی گفت معذرت می خواهم که آن کار را کرده ام، زخم چاقو کماکان بر بدن شخص روبرو خواهد ماند. یک زخم فیزیکی به همان بدی یک زخم شفاهی است.
============
حکایات پندآموز
وقتی حرکت میکنی تا به اوج برسی باید فراق بال شوی، بار سنگین اجازه پرواز نمیدهد،
بار سنگین بندگی ؛رها نکردن دنیا است.
برای یک پرواز خوب لازم است با سرعت نور حرکت کنیم.
سرعت نور، بندگی خداو اطاعت از اولیای الهی است.
امام محمد باقر علیه السلام می فرمایند
هیچ بنده ای به مقام بندگی و عبودیت حقیقی پروردگار نمی رسد، مگر اینکه از همه خلائق قطع امید نموده و تنها به خداوند امیدوار باشد
لایکونُ العبدُ عابداً للهِ حقَّ عبادتهِ حتّی ینقَطِعَ عَنِ الخلقِ کُلِّه
تنبیه
الخواطر، صفحه427
« وَ الْکاظِمینَ الْغَیْظَ »
و کسانی که جلوی عصبانیت خود را می‌گیرند
(بخشی از آیه ۱۳۴ آل عمران)
قرآن خودمونی ص 36
وقتی حرف وسخن از مرگ می شود ،دنیا انگار در نظرمان کوچک می شود.
کسی موقع مرگ شخصی وقتی سخن
از این می گفت؛ که ای مردم! وقتی از دنیا
کسی می رود ،باید همه چیزش را بجا بگذارد و برود.
یکی از چیزهای که باید بجا بگذارد و برود نام خودش هست؛
نام خودش ،بله !وقتی مرگ به سراغمان بیاید، دیگر نام دکترو مهندس و عالم و...فاید ندارد؛
می گویند میت را بیاورید برای غسل و کفن ودفن..
وچقدر دنیا ما راغافل کرده است که باید یک روزی از این دنیا برویم.
خدای متعال میفرماید:
أَینََما تَکونُوا یدْرِککمُ الْمَوْتُ وَلَوْ کنتُمْ فِی بُرُوجٍ
مُشَیدَةٍ.
نساء، ۷۷
هر کجا باشید مرگ شما را در خواهد یافت و گرچه در برجهای سخت و استوار
باشید.
اما من گفتم چه خوب که وقتی نام و اسم خودمان را بجا می گذاریم و می رویم ، نامی باشد؛ که همیشه با آن به خوبی ازما یاد کنند.
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله ـ وقتى از ایشان سؤال شد : آیا کسى با شهدا محشور مى شود؟ ـ فرمود : آرى، کسى که شبانه روز بیست مرتبه مرگ را یاد کند .
حینما سُئلَ : هل یُحشَرُ مَع الشُّهَداءِ أحَدٌ ؟ ـ : نَعَم ، مَن یَذکُرُ المَوتَ فی الیَومِ و اللّیلَةِ عِشرینَ مَرّةً
تنبیه الخواطر : 1/268
