هر چه انسان به بیرون از خود فکر کند از خود غافل می ماند
وهرچه به تن بپردازد از انسانیت خود دور می ماند
اگر آدمی به یاد خدا باشد،خداوند به یاد او خواهد بود
فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ وَاشْکُرُوا لِی وَلَا تَکْفُرُونِ
اگر خداوند به یاد کسی باشد مانع غفلت وی از خودش می گردد
تفسیر موضوعی علامه جوادی آملی ج16🔘طغیان ؛
وَلَا تَطْغَوْا فِیهِ فَیَحِلَّ عَلَیْکُمْ غَضَبِی
✨//طه/81
در [خوردن] آن [از حدود حق] تجاوز نکنید که خشم من بر شما فرود آید..
🔘گناه :
فَأَهْلَکْنَاهُم بِذُنُوبِهِمْ
✨// انفال /54
آنان را به سبب گناهانشان هلاک کردیم
🔘ترس و بى تفاوتى:
وَإِذَا ذُکِّرُوا لَا یَذْکُرُونَ
✨//صافات/13
چون به آنان [برای بینا شدنشان به حقایق] پند دهند، متذکر نمی شوند [و از پذیرفتنش امتناع می کنند]
دنیا سرگرمی و بازیچه است
وقتی بچه هستیم دنبال این هستیم که اسباب بازی داشته باشیم باهاش بازی کنیم ,
بزرگ هم که شدیم دنبال اسباب بازی هستیم فقط مد لش فرق می کنه بزرگتر هست
وَمَا هَذِهِ الحَیاةُ الدُّنْیا إلَّالَهْوٌ وَلَعِبٌ
وَإنَّ الدَّارَ الآخِرَةَ لَهِی الحَیوَانُ لَوْ کانُوا یعْلَمُونَ
این زندگی دنیا جز سرگرمی و بازی نیست؛
و قطعاً، سرای آخرت فقط زندگی (حقیقی) است، اگر (برفرض) می دانستند
دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ
ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ
دانی که پس از مرگ چه ماند باقی
عشق است و محبت است و باقی همه هیچ
سوره عنکبوت، آیه 64
مولانا
ادعای محبت
حسن خزّاز گفت:از امام رضا ( علیه السّلام ) شنیدم که فرمود:
بعضى از کسانى که ادّعاى محبّت و دوستى ما را دارند،
ضررشان براى شیعیان ما از دجّال بیشتر است.
حسن گفت: عرض کردم اى پسر رسول خدا( صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم
به چه علّت؟
فرمود: به خاطر دوستىشان با دشمنان ما و دشمنىشان با دوستان ما.
و هر گاه چنین شود، حقّ و باطل به هم در آمیزد و امر مشتبه گردد
و مؤمن از منافق باز شناخته نشود.
حدّثنا محمّد بن موسی المتوکّل [عن محمّد بن یحیی، عن أحمد بن محمّد] الخزّاز قال: سمعت الرضاعلیه السلام یقول
«انّ ممّن یتّخذ مودّتنا أهل البیت لمن هو أشدّ فتنه علی شیعتنا من الدجّال فقلت له: یابن رسول اللَّه بماذا؟»
قال: بموالاه أعدائنا و معاداه أولیائنا، انّه اذا کان کذلک اختلط الحقّ بالباطل و اشتبه الأمر، فلم یعرف مؤمن من منافق
صفات الشیعه*شیخ صدوق ح 14ص 8
عاشق حقیقی کسی که رنگ و بوی معشوق را به خود می گیرد و سنخیت و جودی اش
با او چنان بالا می رود که غرق در جلو های معشوق می شود،
عشق حقیقی تنها به خدا تعلق می گیرد و عشق های دیگر در راستای این عشق معنا پیدا می کنند.
در روایتی از رسول اکرم (صلی الله علیه واله ) آمده است:
نوجوانی که هنوز به سن بلوغ نرسیده بود به پیامبر سلام کرد و از خوشحالی دیدن ایشان ، چهراش گشاده شد و لبخند زد. حضرت به او فرمود : ای جوان! مرا دوست داری ؟ گفت: ای رسول خدا! به خدا قسم آری ،فرمود: همچون خودت؟ گفت: ای رسول خدا ! به خدا قسم بیشتر .
فرمود:همچون پرودگار ت؟ گفت: خدا را، خدا را، ای رسول خدا ! این مقام نه برای تو است و نه دیگری.
در حقیقت تو را برای خدا دوست می دارم .
در این هنگام رسول خدا به همراهان خویش روی کرد و فرمود: این گونه باشید، خدا را به سبب احسان و نیکی اش به شما دوست بدارید و مرا برای دوستی خدا دوست بدارید.
نظامی گنجوی چه خوب گفته اند:
عشق آینه بلند نور است شهوت ز حساب عشق دور است
یا مولوی می سراید که:
عشق های کز پی رنگی بود عشق نبود عاقبت ننگی بود
و در قرآن به جای کلمه عشق "حب" آمده است
وَالَّذِینَ آمَنُواْ أَشَدُّ حُبًّا
کسانی که ایمان آوردند، شدیدترین محبت(آنها) برای تنها حضرت رب‌العالمین است
ارشاد القلوب (دیلمی )ص 161ح898
آیه 165 سوره بقره
